Vandaag is het een prachtige dag, ik heb eindelijk goed doorgeslapen,
de continue berichtenstroom is gestopt en ik voel me intens gelukkig en dankbaar.
De meisjes zijn goed omringd.
We besluiten naar S’aigua Blanca Ibiza te rijden en terwijl we steeds hoger komen en meer haarspeldbochten tegenkomen besef ik dat we helemaal niet richting kust aan het rijden zijn.
Met al die namen die op mekaar lijken is een foutje snel gemaakt, boven aangekomen blijken we niet de enigen te zijn.
Een 6-tal jongeren vragen ons of wij de weg naar The Beach kennen en stellen voor om een foto van ons te nemen.
Wat een geluk, dankzij ons ‘foutje’ komen we dit prachtig uitzicht tegen!
Terwijl de juiste bestemming ingegeven wordt zetten wij onze tocht naar beneden in om een kwartiertje later op dit mooie strandje terecht te komen.
Het begint me te dagen als we een paar poedelnaakte mensen tegenkomen…
Oooh ik heb hierover gelezen!
We zijn hier op een van de twee officiele naaktstranden van Ibiza maar alles kan eigenlijk.
Bikini, monokini of poedelnaakt. Iedereen loopt hier vrij en blij rond.
Ik moet zeggen dat het me sowieso goed doet om terug hele dagen in bikini rond te lopen, waar niemand me kent.
Zo besef ik nog maar eens dat mijn lichaam en ik oké zijn.
Mijn lichaam en geest geraken steeds meer in balans.
Ik hang mijn bikinitopje aan de rots,
geef me over aan de vrijheid van topless zonnen en laat mijn hele lichaam verwarmen door de zon.
Een bijzonder ervaring, de stralen van de zon en de wind zachtjes over je hele lichaam voelen. Het geeft me regelmatig kippenvel.
Gek genoeg voel ik hier geen enkele schroom.
’s avonds liggen we nog even in onze hoteltuin en mijn man en ik hebben het over de afgelopen dagen.
We praten veel, dat is onze kracht.
Eventjes is het stil, hij zucht. Opeens zegt hij…
“Ik voel voor het eerst in mijn leven wat ze bedoelen met je batterijen opladen.”
Het is goed zo.
We hadden dit echt nodig,
samen.
Feelgood Coach
Adres
